Naast de drie bestaande pijlers: lessen Nederlands, maatschappelijke oriëntatie en trajectbegeleiding, voegt de Vlaamse regering een vierde pijler aan het nieuwe inburgeringsdecreet toe: sociale netwerking en participatie.
Deze vierde pijler wil de participatie van nieuwkomers aan onze samenleving verhogen en hun sociaal netwerk versterken. Om dit waar te maken krijgt de inburgeraar een traject op maat aangeboden, bijvoorbeeld in de vorm van een buddywerking. Op die manier komt ook de gevestigde bevolking in contact met anderstalige nieuwkomers. Buddyprojecten kennen een groeiende populariteit en werden de afgelopen jaren toegepast in tal van domeinen van het sociaal-en welzijnsbeleid.
Maar wat kunnen we nu juist begrijpen onder deze zogenaamde buddymethodiek? Wat kan de meerwaarde zijn van buddyprojecten in het integratieproces van nieuwkomers? Op welke uitdagingen botsen ze? En welke voordelen ondervinden buddy’s zelf van hun deelname aan het project?
Wetenschappelijk directeur van het Hannah Arendt Instituut, Stijn Oosterlynck (UA), gaat hierover in gesprek met Ilse De Vuyst (medewerker Samen Gentenaar, Amal) en Bea Van Robaeys (Expertisecentrum Krachtgericht Sociaal Werk en auteur ‘Kwetsbaar Verbonden’).
Het Hannah Arendt Instituut tracht inzichten rond de buddymethodiek te centraliseren door onderzoek aan praktijk te verbinden. De Table Talk wil wetenschappelijke bevindingen aanvullen met inzichten van een ervaringsdeskundige. Door meerdere stemmen rond de tafel samen te brengen, wordt een diepere reflectie mogelijk.
